Μια μέρα

Μια μέρα πριν τα γενέθλιά μου & είναι τα δεύτερα γενέθλια που τα περνάω σπίτι.

Καθώς πριν χρόνια τις γιορτές & τα γενέθλια τα περνούσαμε στα νοσοκομεία όπου νοσηλευόταν ο μπαμπάς μου.

Μια ανάσα λίγο πριν τα 31 & τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα καθώς από τα 18 μου κιόλας έχω πάθει κρίση ηλικίας.

Σε προηγούμενα post μου σου είχα γράψει :

Αν πάλι θέλεις να δεις πως σκεφτόμουν στα 26 σου δείχνω ένα παλιό μου post εδώ!

Για εμένα τα γενέθλια ξεκινάνε από τις 12 το βράδυ που αλλάζει η μέρα & τελειώνουν πάλι στις 12 το βράδυ.

Άλλες φορές πάλι λέω ότι όλη την εβδομάδα γενεθλιάζω,γιατί μου αξίζει να χαίρομαι τα γενέθλιά μου.

Βέβαια όσο μεγαλώνουμε δεν θέλουμε να γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας.

Αλλά καλό είναι να βλέπουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα εκείνη τη μέρα.

Μια μέρα πριν τα γενέθλιά μου λοιπόν & λόγω των συνθηκών με την καραντίνα φέτος δεν πήρα τούρτα.

Άλλωστε & το ζαχαροπλαστείο που φτιάχνει γλυκά από stevia -λόγω διαβητικού μπαμπά-είναι κλειστό αποφάσισα φέτος να φτιάξω κάτι μόνη μου.

Και ιδού :

Θα πειραματιστώ στο να φτιάξω Γιώτης Μιλφέιγ με stevia.

Τώρα τι θα βγει ο Θεός & η ψυχή Του.

Την αυριανή μέρα θα την περάσω με την οικογένειά μου.

Μόνο με όσους μένω στο σπίτι δεν θα έρθει φέτος το σόι μου,όπως γινόταν άλλες χρονιές.

Είμαι συνηθισμένη άλλωστε σε τέτοιου είδους καραντίνες.

Καθώς με τα θέματα υγείας του μπαμπά μου πάντα εγώ & η μαμά μου είμαστε προσεχτικές.

Τέλος,αφού αναλύσαμε στα τελευταία post το θέμα των γενεθλίων stay tuned…

Γιατί το επόμενο άρθρο κλασσικά θα έχει θέμα τις σχέσεις,τους χωρισμούς.

Και γενικά λίγο από όλα από αυτά που σας γράφω εδώ & 8 χρόνια.

Μέχρι το επόμενο άρθρο να χαμογελάς,διότι σου αξίζει & σου πάει & φυσικά να προσέχεις την υγεία σου,καθώς & όσους αγαπάς.