Η ζωή με ανοϊκό άνθρωπο!
Η ζωή με τον μπαμπά μου τα τελευταία χρόνια που είναι σοβαρά άρρωστος δεν είναι & πολύ εύκολη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μοιράζομαι με όλους το πρόβλημα υγείας του μπαμπά μου.
Άλλωστε με τόσες φορές που έχουμε νοσηλευτεί στα νοσοκομεία είναι πλέον γνωστό ότι η κατάστασή του είναι δύσκολη.
Η ζωή με ανοϊκό άνθρωπο είναι πολύ δύσκολη & επώδυνη.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή :
Ο μπαμπάς μου ήταν Καρδιολόγος,Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών.
Ήταν & είναι παγκόσμια γνωστός για τις χιλιάδες έρευνές του,για το test κοπώσεως & τα βραβεία του ήταν αμέτρητα.
Άλλωστε δεν ήταν τυχαίο ότι ήταν ο 1ος Έλληνας γιατρός που βραβεύτηκε από το New England.
Ο μπαμπάς μου ήταν από εκείνους τους γιατρούς που ήθελε οι ασθενείς του να πηγαίνουν καλά & να κάνει συνεχώς έρευνες πάνω στην ειδικότητά του ώστε να βρίσκει νέους τρόπους & λύσεις πάνω στα θέματα της καρδιάς.
Είχε μερικές αδυναμίες :
- Η δουλειά του & η έρευνα ήταν πάνω από όλα & από όλους
- Ήταν φανατικός Αποελίστας -ΑΠΟΕΛ είναι η καλύτερη κυπριακή ομάδα-
- Λάτρευε τη κόρη του -εμένα δηλαδή-
- Αγαπούσε πολύ τα γλυκά
- Αγαπούσε τους φοιτητές του
Η αδυναμία που είχε στα γλυκά του στοίχισε πολύ καθώς πριν 8 χρόνια ανακαλύψαμε από ένα ισχαιμικό εγκεφαλικό που έπαθε ότι ήταν διαβητικός,θυμάμαι πολύ καλά άλλωστε εκείνη τη μέρα ήταν Τρίτη είχε μάθημα στους φοιτητές & τον ένοιαζε μόνο να σηκωθεί & να πάει στη δουλειά του.
Αν & γιατρός πρόσεχε τους άλλους & ποτέ τον εαυτό του.
Για κάποια χρόνια ήμασταν καλά,είχε βγει στη σύνταξη,πρόσεχε όσο μπορούσε & επιτέλους είχα το χρόνο να τον χαρώ.
Πριν από 3 χρόνια έπαθε μια ουρολοίμωξη,πήρε μια αντιβίωση & από τότε άρχισε ο Γολγοθάς μας.
Είχαμε γυρίσει όλα τα νοσοκομεία,γιατί θέλαμε να κατασταλάξουμε σε ένα,να μας δώσουν μια λογική γνωμάτευση & όχι απλά να τον κάνουν πειραματόζωο με το να του δίνουν φάρμακα χωρίς να έχουν γίνει οι απαραίτητες εξετάσεις.
Από τα πολλά φάρμακα απέκτησε και Parkinson,κατακλίσεις γιατί σε ένα νοσοκομείο είχε γίνει φυτό από το κοκτέιλ των φαρμάκων που του είχαν κάνει.
Τελικά,κατασταλάξαμε σε ένα νοσοκομείο,διότι όχι απλά τον σεβάστηκαν σαν συνάδελφο,αλλά τον σεβάστηκαν & σαν άνθρωπο.
Σεβάστηκαν και εμάς,μας στήριξαν & μας στηρίζουν.
Οι 2 νευρολόγοι που έχουμε του κόψανε & τα φάρμακα διότι θεώρησαν πως στη περίπτωση του μπαμπά μου επειδή έχει πολλές αρρώστιες πάνω του δεν του κάνουν καλό.
H ζωή με τον μπαμπά μου είναι δύσκολη & πολύ δαπανηρή.
Σε επόμενο άρθρο θα σας αναλύσω όλη τη περιπέτεια & τι πρέπει να κάνετε για να βοηθήσετε & τον ασθενή,αλλά & εσάς!
*Για τον μπαμπά μου μπορείς να διαβάσεις & στο Tina’s Life*
*Μπορείς να διαβάσεις & αυτό που έγραψα στο coverstory.gr*
No Comments